Έχουμε κάνει τη ζωή μας ψηφιακή...
Όλα πια μέσα από τις οθόνες!
γελάμε,
μιλάμε,
εκφραζόμαστε,
φλερτάρουμε,
Ταξιδεύουμε,
παίζουμε,
ψωνίζουμε,
γεμίζουμε το χρόνο μας,
απασχολούμε τα παιδιά μας.
Κάποια πράγματα όμως δεν θα έπρεπε να αλλάζουν. Όσο μπροστά και αν πηγαίνει ο κόσμος, αυτά θα έπρεπε να μένουν ίδια! Όπως οι λίγες οικογενειακές στιγμές που μας έχουν απομείνει...
Θα έπρεπε να βάζουμε όλοι τα κινητά μας στην άκρη και να ζούμε αυτές τις στιγμές.
Να αφιερώνει χρόνο ο ένας στον άλλον!
Να ακούει ο ένας τον άλλον!
Να μαθαίνει ο ένας από τον άλλον!
Να κοιτάζουμε τα ίδια πράγματα!
Να παίζουμε και να γελάμε!
Να έχουμε επαφή και να αγκαλιαζόμαστε!
Όλα τα κάνουμε και τα ζούμε πια ψηφιακά...
Ένα πράγμα όμως δεν μπορούμε να το κάνουμε με αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορούμε να χτίσουμε ψηφιακές αναμνήσεις! Και τα παιδιά για να μεγαλώσουν χαρούμενα και ισορροπημένα χρειάζονται ζωντανές αναμνήσεις.
Στην επόμενη βόλτα λοιπόν, ας δοκιμάσουμε να αφήσουμε τα κινητά μας στην τσέπη.
Ας μην τα βγάλουμε ούτε με το πρόσχημα μιας φωτογραφίας που δεν θα εκτυπώσουμε τελικά ποτέ...
Άλλωστε τα μάτια μας είναι αυτά που κρατούν τις ομορφότερες εικόνες!