Όσο δίνεις, είσαι καλός!
Όσο σε χρησιμοποιούν, είσαι τέλειος!
Όσο τους εξυπηρετείς, είσαι άριστος!
Όσο προσφέρεις, είσαι άξιος θαυμασμού!
Μα όταν σταματήσεις κάτι να δίνεις, κάτι να προσφέρεις και κάπου να τους είσαι χρήσιμος, αδιαφορούν για σένα. Σταματούν να νοιάζονται αν είσαι καλά, αν τρως, αν πίνεις, αν ονειρεύεσαι, αν προχωράς, αν έχεις μέσα σου αθεράπευτους πόνους, αν αν αν...
Έτσι είμαστε οι άνθρωποι...
Ευτυχώς όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι.
Λειτουργούμε με το συμφέρον.
Με τη ζυγαριά να γυρίζει πάντα στη δική μας πλευρά.
Σαν λογιστές που κοιτάμε να μην μας βγει αρνητική η πράξη.
Μα τα συναισθήματα δεν είναι πράξεις!
Δεν είναι συν και πλυν.
Δεν είναι χάνω και κερδίζω
Είναι ΝΙΩΘΩ!
Είναι ΑΓΑΠΩ!
Και η αγάπη έχει μόνο μία έννοια και ας παλεύουμε εμείς να τη χωρίσουμε σε υποκατηγορίες...
Όχι!
Η αγάπη είναι μία!
Και όσοι τη νιώθουν, μίσος δεν κρατούν.
Ούτε και αδιαφορία.
Ούτε και εγωισμό.
Ούτε σε περιμένουν στη γωνία να δουν πως πέφτεις.
Ούτε και χαίρονται με τη θλίψη σου.
Κι όμως παντού ακούμε για την αγάπη.
Παντού ακούμε το σ'αγαπώ!
Αυτό το εύκολο σ'αγαπώ που το λέμε επιπόλαια...
Όλα τα λερώσαμε σε αυτή τη ζωή.
Τη θάλασσα, τα δάση, τον αέρα, τα κορμιά μας, τις σκέψεις μας...
Ας μη λερώνουμε άλλο και την αγάπη!
