Τώρα που αρχίζουν τα σχολεία...
Ο δάσκαλος μπορεί να δώσει θάρρος σε ένα παιδί ή να
του κόψει τα φτερά να μην πετάξει. Μπορεί να το κάνει να αγαπήσει ένα μάθημα ή και να το μισήσει...
Μπορεί σκύψει να απαλύνει το πρόβλημα του μαθητή του ή να κάνει πως δεν είδε τα σημάδια. Μπορεί να γεννήσει το γέλιο ή το φόβο. Μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να βρει τις κλίσεις του ή να τις θάψει για πάντα...
Στο σχολείο ένα παιδί πρέπει να βρίσκει προσοχή, ενδιαφέρον, ασφάλεια, επιβράβευση, υπομονή, αγάπη! Και σε εκείνα τα παιδιά που δεν παίρνουν αυτά τα δώρα από το σπίτι τους, θα πρέπει ο δάσκαλος να μπορεί να τα δίνει διπλά...
Όλοι μου οι δάσκαλοι αδιαφόρησαν και ας με έβλεπαν να λιώνω μέρα με τη μέρα. Και ας έβλεπαν τα προβλήματα ολοκάθαρα πάνω μου. Μόνο μία υπήρξε σε όλη αυτή τη διαδρομή που με πρόσεξε, που είδε το σκοτάδι μέσα από τη σιωπή μου και προσπάθησε να μου ρίξει φως... Πάντα θα την ευγνωμονώ!
Ο δάσκαλος έχει πολύ πιο σπουδαίο έργο να πράξει από αυτό για το οποίο αμείβεται να κάνει.
Είναι εκεί για να ακούει, να προλαβαίνει, να κατευθύνει, να γεφυρώνει τις σχέσεις με τους γονείς!
Είναι εκεί για να διδάξει το δίκαιο, την ισότητα, το σεβασμό και όλες τις αξίες της ζωής!
Είναι εκεί για να συμπληρώνει το έργο του γονιού που το κάνει σωστά αλλά και για να "θεραπεύει" τα παιδιά που δεν μεγαλώνουν όπως θα έπρεπε...
Είναι εκεί για να μοιράζει αγάπη και ένα δεύτερο καταφύγιο σε όλα εκείνα που σπίτι τους δεν το βρίσκουν...
Πως;
Με το να σκέφτεται αν θα ήθελε να είναι μαθητής στην τάξη του...
