Ένα 15χρονο κορίτσι από ένα γνωστό ίδρυμα, ζήτησε ως δώρο από τον "Αγιο Βασίλη" το βιβλίο μου, "Ανορεκτικά Όνειρα"
Όχι, δεν είμαι χαρούμενη για αυτό... Θα το ήθελα, γιατί είναι πολύ τιμητικό, αλλά δεν είμαι!
Είμαι θλιμμένη που ένα κορίτσι στην εφηβεία αντί να επιθυμεί χαρούμενα πράγματα, ζητάει ένα τέτοιο βιβλίο. Που αντί να γεμίζει με όμορφες αναμνήσεις, ταλαιπωρεί το μυαλουδάκι της από λάθη ενηλίκων.
Πόσο στενάχωρο να δημιουργούμε τόσο αρνητικά συναισθήματα στα παιδιά. Πόσο απογοητευτικό να μην μπορούμε να χαϊδέψουμε και να απαλύνουμε τις ψυχές τους. Να μην μπορούμε να τα καταλάβουμε και να ξεσπάμε πάνω τους τα δικά μας απωθημένα.
Να τα γεμίζουμε με ανασφάλεια, άγχος, φόβο και απόρριψη. Να μην μπορούμε να δούμε έγκαιρα, όταν τα προσωπάκια τους σκοτεινιάζουν.
Πριν γίνει το βάρος ασήκωτο...
Ένα 15χρονο κορίτσι βουτηγμένο στη θλίψη, ψάχνοντας απελπισμένα για μια σπίθα. Μακάρι καρδούλα μου να σου ανάψει αυτή τη σπίθα η ιστορία μου και να πάρεις φόρα, να ζωγραφίσεις τα όνειρά σου από την αρχή.
Και τότε... όταν μάθω ξανά για σένα, θα μπορώ να είμαι χαρούμενη!
Το νου μας στα παιδιά με τα θλιμμένα βλέμματα!
Στα παιδιά που απομονώνονται και δεν μιλούν!
Το νου μας...