Τα παιδιά είναι σαν τα λουλούδια! Κάποια ανθίζουν και κάποια μαραίνονται...
Άλλο λουλουδάκι θέλει σκιά και άλλο ήλιο. Κάποια θέλουν πολύ νερό και άλλα καταστρέφονται από το πολύ νερό. Άλλα θέλουν να ζήσουν στην ίδια γλάστρα και άλλα πρέπει να τα μετακινείς συνέχεια για να μην μαραθούν...
Το κάθε λουλούδι έχει τις δικές του ανάγκες για να μπορέσει να ανθίσει και να μοσχοβολήσει ο τόπος από το άρωμά του.
Έτσι και το κάθε παιδάκι! Κανένα δεν είναι ίδιο με το άλλο! Ούτε καν τα αδέρφια δεν μοιάζουν πολλές φορές μεταξύ τους.
Ακούω πολύ συχνά τη φράση " μα ότι έκανα για τον μεγάλο έκανα και για τον μικρό. Γιατί ο μικρός είναι έτσι?"
Μα δεν υπάρχει μαγική συνταγή γιατί το κάθε πλασματάκι είναι μοναδικό. Το ένστικτο του γονιού είναι αυτό που θα ξέρει τι να δώσει και τι να μη δώσει στο κάθε παιδί!
Υπάρχουν παιδιά που θέλουν θάρρος και άλλα που έχουν υπέρμετρο...
Κάποια άλλα είναι ντροπαλά και κάποια άλλα είναι τόσο άνετα, που αγγίζουν τα όρια της αγένειας...
Άλλα είναι επικίνδυνα ήσυχα και άλλα επικίνδυνα ζωηρά...
Υπάρχουν και αυτά με τις πολύ ευαίσθητες ψυχούλες και εκείνα που τρομάζεις με την "απάθειά" τους...
Εκείνα που είναι κλεισμένα στον εαυτό τους και εκείνα που μιλάνε πολύ, χωρίς να ξέρουν πότε να σταματήσουν...
Πρέπει να παρατηρούμε καλά τα παιδιά μας. Να ακούμε αυτά που μας λένε με τις λέξεις, αλλά κυρίως να βλέπουμε αυτά που μας δείχνουν με τις πράξεις...
Και χωρίς εγωισμό να κάνουμε αυτό που πρέπει για το καθένα...
Για να μπορέσουμε να τα βοηθήσουμε, να παλέψουν λιγότερο με τον εαυτό τους, μεγαλώνοντας...
