Μια θλίψη που ακόμα υπάρχει μέσα μου. Είναι από εκείνα τα τραύματα που πια δεν μας κάνουν κακό αλλά σιγοκαίνε και πάντα θα σιγοκαίνε στο βάθος.
Λυγίζω όταν βλέπω αυτή τη θλίψη σε άλλα παιδιά. Ίσως γιατί μπορώ μέσα τους να δω τον ταλαιπωρημένο ενήλικα που κάποτε θα βγει στην επιφάνεια. Θα ήθελα να έχω ένα μαγικό ραβδάκι και να κάνω όλα τα παιδιά του κόσμου ευτυχισμένα.
Οι πιο ολοκληρωμένες μας μέρες είναι εκείνες, που έστω για κάποια δευτερόλεπτα, κάναμε χαρούμενο ένα παιδί. Αυτές οι μέρες έχουν την περισσότερη αξία. Αυτές οι μέρες κρύβουν όλη την ουσία της ζωής!
Όσοι μπορούν ακόμα να σπέρνουν ευτυχία στα παιδιά, έχουν φυλάξει μέσα στη ψυχή τους και λίγο από τη δική τους παιδικότητα!
Σήμερα τους δώσαμε το χρόνο που μας ζήτησαν;
Τους δείξαμε την αγάπη μας; Τον θαυμασμό μας;
Τους απαντήσαμε με τρυφερότητα σε ότι μας ρώτησαν;
Διώξαμε κάποια σκοτεινή τους σκέψη;
Μαλακώσαμε λίγο το θυμό τους;
Τους μάθαμε κάτι όμορφο για τη ζωή;
Κάναμε μαζί τους μια καλή πράξη;
Γεννήσαμε στα προσωπάκια τους ένα μικρό χαμόγελο;
Αν ναι....
Τότε η μέρα πέτυχε!
#ΑνορεκτικάΌνειρα #ΚίκκαΟυζουνίδου