Κάθε φορά που δεν τηρούμε μια υπόσχεση σ'ένα παιδί, κλονίζουμε την εμπιστοσύνη του!
Και όταν κλονίζεται η εμπιστοσύνη, βγαίνουν μπροστά οι ανασφάλειες...
Κι έτσι μαθαίνει να μην πιστεύει και να μην έχει υπομονή για όσα του λέμε οτι ΘΑ γίνουν.
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί τόση γκρίνια και τόση ανυπομονησία για πράγματα απλά!
Πόσο εύκολα υποσχόμαστε πράγματα απλά και μόνο για να
τελειώνει μια κατάσταση έντασης...
«Θα σου το πάρω αργότερα»
«Θα πάμε μετά που κάνεις αυτό»
«Θα στο δώσω σε λίγο»
...και τελικά τίποτα από αυτά δεν κάνουμε!
Εκφράσεις που όλοι τις έχουμε πει, γνωρίζοντας από πριν οτι δεν θα τηρήσουμε την υπόσχεση!
Κι όμως είναι τόσο σημαντικό να είμαστε ακέραιοι στο λόγο μας...
Δεν είναι μόνο οι ανασφάλειες που τους δημιουργούμε... Είναι που τα μαθαίνουμε να κάνουν το ίδιο πράγμα και αυτά...
Ο λόγος πρέπει να έχει μπέσα!
Όχι μόνο μεταξύ ενηλίκων, αλλά και προς τα παιδιά μας!
Για να μάθουν και αυτά να έχουν μπέσα στους φίλους τους, στις δουλείες τους, στους συντρόφους τους, στη ζωή τους όλη