Παλεύουμε να κρατήσουμε μια δουλειά που συνεχώς μας απογοητεύει, από φόβο μήπως δεν βρούμε καλύτερη...
Συνεχίζουμε να κρατάμε δίπλα μας ανθρώπους που μας πληγώνουν ξανά και ξανά, με την ελπίδα ότι κάποτε αυτό θα αλλάξει...
Επιμένουμε να κρατάμε πράγματα στη ζωή μας από εγωισμό, για να μην δείξουμε οτι παραιτηθήκαμε...
Κι έτσι ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο που τελικά δεν μας ξημερώνει όμορφες μέρες και η ζωή κυλάει μάταια, ξοδεύοντας πολύτιμο χρόνο.
Ότι το προσπαθήσαμε πολύ και δεν το φέραμε στο μέτρα μας, μάλλον πως δεν είναι για εμάς.
Ότι παλέψαμε να το αλλάξουμε και αυτό έμεινε ίδιο και στάσιμο, μάλλον πως δεν είναι για το δικό μας δρόμο.
Ότι μας κούρασε πολύ και μας ρούφηξε ενέργεια, μάλλον πως δεν είναι για τις δικές μας αντοχές και ανοχές.
Αγώνες πρέπει να δίνουμε για όλα τα πράγματα στη ζωή. Όμως κάποιοι αγώνες δεν κερδίζονται και πριν φτάσουμε στα όριά μας, πρέπει να κάνουμε αποδοχή, να το αφήσουμε και να πάμε παρακάτω.
Όταν κρατάμε κάτι με το ζόρι, καταλήγει να τρώει το μέσα μας.
Όταν κρατάμε κάτι με το ζόρι, μπορεί να μας κόβει έναν δρόμο πιο όμορφο κι έτσι να μην τον συναντήσουμε ποτέ.
Όταν κρατάμε κάτι με το ζόρι, θα προσμένουμε μια ευτυχία που κάθε μέρα η απουσία της θα μας πληγώνει όλο και περισσότερο.
Να μην φοβόμαστε λοιπόν να πάμε παρακάτω ακόμα και αν πρέπει να τα χτίσουμε όλα από την αρχή!
