Πάντα θα υπάρχει ένας πόνος και μία σκέψη να μας θλίβει.
Πάντα θα υπάρχει ένα κενό μέσα μας και κάτι που μας λείπει.
Πάντα θα υπάρχει κάτι να μας θυμώνει, να μας κάνει σκυθρωπούς και μελαγχολικούς.
Πάντα θα υπάρχει κάτι να μας κάνει αναβλητικούς, να μας γεμίζει άγχος, να μας πιέζει.
Μα και κάθε μέρα που ξυπνάμε, πάντα θα υπάρχει μία μέρα λιγότερη από χθες...
Αυτές τις μέρες που μας χαρίζονται, είναι αμάρτημα να τις χάνουμε. Είναι σαν ένα δώρο που μας φέρνει κάποιος και αντί να το εκτιμήσουμε, το πετάμε σαν σκουπίδι.
Πόσες μέρες έχουμε τσαλακώσει έτσι! Αν τις αθροίζαμε θα τρομάζαμε με την αχαριστία μας...
Να γελάμε!
Κάθε μέρα να έχουμε μια στιγμή να γελάμε!
Να αγκαλιάζουμε!
Κάθε μέρα να κάνουμε μια ζεστή αγκαλιά, σε κάποιον, σε κάτι!
Να δίνουμε!
Κάθε μέρα να δίνουμε, έστω ένα ψίχουλο, από αυτό που μας περισσεύει!
Να μυρίζουμε!
Κάθε μέρα να μυρίζουμε κι από ένα λουλούδι, για να θυμόμαστε ποια είναι πραγματικά η ζωή!
Να κοιτάζουμε τον ήλιο!
Γιατί ο ήλιος όλα τα γιατρεύει και με τις αχτίδες του ζεσταίνει τις καρδιές μας!
Να είμαστε ρομαντικοί!
Έτσι, για να σπάμε την αγριάδα της καθημερινότητας...
Να ζούμε την κάθε μέρα... γιατί λιγοστεύουν!
Κίκκα Ουζουνίδου
Ανορεκτικά Όνειρα