Γινόμαστε πιο σκληροί, γιατί μετράμε τις πληγές μας.
Σταματάμε να δίνουμε, γιατί σκεφτόμαστε τα πόσα μας χρωστάνε.
Συγχωρούμε δύσκολα, γιατί δεν μας ζήτησαν τις συγνώμες που θέλαμε.
Εμπιστευόμαστε λιγότερο, γιατί κρατήσαμε μέσα μας όλες τις
προδοσίες που μας έκαναν.
Και τελικά τι καταφέρνουμε; Γερνάμε την ψυχή μας!
Γιατί η ψυχή για να μείνει νέα, πρέπει να είναι τρυφερή, να
μπορεί να δίνει, να συγχωρεί και να εμπιστεύεται!
Αλλά εμείς παλεύουμε τον χρόνο κοιτάζοντας ρυτίδες στον καθρέφτη... Μακάρι οι καθρέφτες να φωτογράφιζαν και τις ψυχές μας...
Τότε θα ήξερε ο καθένας μας τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει, για να μείνει πάντα νέος και φωτεινός
Κίκκα Ουζουνίδου
Ανορεκτικά Όνειρα