Να, αυτούς τους ανθρώπους λατρεύω!
Εκείνους που δεν έχουν τίποτα και τελικά έχουν τα πάντα!
Γιατί ο πλούτος τελικά είναι μέσα μας, στο πως νιώθουμε και στο
χαμόγελο που επιτρέπουμε να ζωγραφίζεται κάθε μέρα.
Εκείνους που θα φορέσουν μια μεταχειρισμένη μπλούζα και θα
νιώσουν οι ομορφότεροι άνθρωποι του πλανήτη. Εκείνους που θα βρουν ένα σπασμένο παιχνίδι, θα το διορθώσουν και θα παίξουν με πελώρια χαρά!
Εκείνους που θα βραχούν τα ρούχα τους και θα απολαύσουν τη στιγμή. Που δεν μιζεριάζουν με τις δυσκολίες της ζωής και που πάντα ψάχνουν στο μαύρο να βρούνε το φως!
Και από την άλλη είναι εκείνοι που έχουν τα πάντα και πάντα κάτι άλλο αναζητούν...
Που όσα και αν κατακτήσουν, τίποτα δεν τους είναι αρκετό. Που έμαθαν στο «πολύ» και δεν μπορούν να ζήσουν στο «λιγότερο» ακόμα και όταν χρειάζεται... Που παλεύουν για την αψεγάδιαστη ομορφιά και την τέλεια ζωή και τελικά δεν βρίσκουν πουθενά την ευτυχία...
Να πορεύεται ο καθένας μας με ότι έχει και εκεί να βρίσκει τρόπους να ευτυχεί.
Αλήθεια, η ευτυχία είναι μέσα μας!
Είτε κοιτάμε τον κόσμο με καστανά μάτια είτε με πράσινα, ο κόσμος είναι ίδιος! Ο τρόπος που τον βλέπουμε μοναχά αλλάζει...