Έπρεπε να μαθαίνω σωστά.
Μα ήμουν παιδί και χρειαζόμουν χρόνο.
Όμως τον χρόνο δεν μου τον έδιναν!
Μα ήμουν παιδί και χρειαζόμουν τρόπο!
Όμως ο τρόπος που είχαν ήταν πάντα άγαρμπος και μ'έκαναν να νιώθω χαζή...
Και έτσι μεγαλώνοντας απέκτησα το άγχος της μάθησης...
Στο σχολείο, στη δουλειά, στην καθημερινότητά μου.
Μια φωνή πάντα να μου ψιθυρίζει πως είμαι χαζή και να μου κόβει τα φτερά. Να μου λέει πως δεν θα τα καταφέρω και να με αναγκάζει να εγκαταλείπω.
Χρειάστηκε πολύ δουλειά με τον εαυτό μου για να πάψω να ακούω αυτή τη φωνή! Για να την βάλω σε σίγαση και να μη της δίνω και τόσο σημασία...
Και αν δεν τα είχα καταφέρει;
Kαι αν αυτή η φωνή με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά...;
Να δίνουμε χρόνο στα παιδιά να καταλάβουν, να μάθουν, να εξερευνήσουν, να κάνουν λάθη, να παιδευτούν, να σκεφτούν.
Να έχουμε τρόπο όταν διδάσκουμε, όταν συμβουλεύουμε, όταν εξηγούμε.
Κανείς δεν τα έμαθε όλα με την πρώτη.
Κανείς δεν τα έμαθε δίχως να κάνει λάθη.
Κανείς δεν τα ήξερε πριν κάποιος του τα δείξει.
Δεν υπάρχουν χαζά παιδιά λοιπόν!
Υπάρχουν μόνο ενήλικες που δεν εξήγησαν σωστα...
Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο μου Ανορεκτικά Όνειρα, στέλνοντας απλά ένα μήνυμα στη σελίδα!
Αφορά ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες και κυρίως όσους μεγαλώνουν παιδιά ή θέλουν να αποκτήσουν...
Γιατί πρέπει να σπάσουμε την αλυσίδα και να μην κάνουμε όσα μας έκαναν
