Νομίζουμε πως μόνο εμείς διδάσκουμε στα παιδιά, όμως είναι τόσες οι φορές που μαθαίνουμε από αυτά! Αρκεί να καθίσουμε σε μια γωνιά και να τα παρατηρήσουμε. Έχουν τόσα πολλά να μας πουν και να μας δείξουν...
Προσπαθούν να σηκωθούν στα πόδια τους και πέφτουν! Ξανά και ξανά, χιλιάδες φορές... Και με το ίδιο πείσμα προσπαθούν και πάλι από την αρχή. Με την ίδια θέληση παλεύουν όλο και περισσότερο! Με την ίδια δίψα σηκώνονται και ας ξέρουν πως θα πέσουν ξανά...
Ποιο παιδάκι σηκώθηκε με την πρώτη; Κανένα! Όλοι μας σταθήκαμε στα πόδια μας με μεγάλη προσπάθεια γιατί μέσα μας είχαμε πίστη και σιγουριά πως θα τα καταφέρουμε!
Και τα καταφέραμε! Και σηκωθήκαμε! Και περπατήσαμε! Και τρέξαμε! Και παίξαμε! Αλλά μόλις μεγαλώσαμε, σταματήσαμε να προσπαθούμε με τον ίδιο ζήλο, για όλα...
Πείσαμε τον εαυτό μας πως τα εμπόδια μπροστά μας δεν ξεπερνιούνται και χάσαμε την πίστη στον εαυτό μας...
Πέσαμε και γεμίσαμε δικαιολογίες πως δεν μπορούμε να σηκωθούμε ξανά! Πως είμαστε "μικροί" και τα προβλήματα "μεγάλα". Και σταματήσαμε να προσπαθούμε, να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε...
Τίποτα δεν πρέπει να αφήνουμε να μας γεμίζει με απογοήτευση! Να μας κόβει τα φτερά και να μας λέει πως δεν μπορούμε!
Ας αφήσουμε το παιδάκι που ζει μέσα μας να μας θυμίσει την θέληση, την πίστη και το πείσμα του!
Γιατί η ζωή θέλει να έχουμε μέσα μας ΘΕΛΗΣΗ... για να μπορούμε να ονειρευόμαστε!
Γιατί η ζωή θέλει να έχουμε μέσα μας ΠΙΣΤΗ... για να μας δίνει κουράγιο όταν λυγίζουμε!
Γιατί η ζωή θέλει να έχουμε μέσα μας ΠΕΪΣΜΑ... για να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε ξανά και ξανά, μέχρι να καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι
