Γιατί δεν κάνεις παιδιά;

Γιατί δεν κάνεις παιδιά;

Από μικρή με ενοχλούσαν οι αδιάκριτες ερωτήσεις. Εκείνες που σε μια στιγμή φέρνουν τον άλλον σε άβολη θέση. Που η απάντησή τους τελικά δεν έχει και τόσο νόημα αφού είναι περισσότερο περιέργεια παρά ενδιαφέρον.

Μεγαλώνοντας και ακούγοντας διάφορες ιστορίες, κατάλαβα πως η πιο αδιάκριτη ερώτηση είναι να ρωτήσουμε κάποιον αν έχει παιδάκια και αν όχι, γιατί δεν κάνει!

Κι αν απέναντί μας έχουμε κάποιον που δεν μπορεί να κάνει παιδιά; Πόσο μειονεκτικά τον κάνουμε να νιώθει με μια τόσο ανούσια ερώτηση...

Κι αν απέναντί μας έχουμε κάποιον που δεν του επιτρέπεται να κάνει παιδιά; Πόσο πολύ τον πληγώνουμε...

Κι αν απέναντί μας έχουμε κάποιον που ακόμα δεν έχει βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για να κάνει το επόμενο βήμα; Πόση μελαγχολία του προκαλούμε...

Κάποια άνθρωποι μπορεί να μην θέλουν να γίνουν γονείς, άλλοι να μην μπορούν, άλλοι να φοβούνται για διάφορους προσωπικούς τους λόγους, άλλοι να μην έχουν τη δυνατότητα να το υποστηρίξουν, άλλοι να έκαναν και να τα έχασαν...

Τόσοι και τόσοι λόγοι! Μα εμείς εκεί, να επιμένουμε με τις αδιάκριτες ερωτήσεις μας...

Ας μην φέρνουμε τους ανθρώπους σε δύσκολη θέση.
Είναι άσχημο το συναίσθημα που τους προκαλούμε! Είναι πολύ άσχημο πράγμα να αναγκάζουμε κάποιον να χαμηλώσει το βλέμμα του από αμηχανία.

Η διακριτικότητα είναι αρετή και μάλιστα από τις πιο σπουδαίες γιατί πηγάζει μέσα από το σεβασμό! Μήπως να αρχίσουμε σιγά σιγά να την καλλιεργούμε;
Επιστροφή στο ιστολόγιο