Για να πορευτεί κανείς στη ζωή, χρειάζεται να νιώθει εμπιστοσύνη! Και ξέρετε ποιοι μας παραδίδουν αυτό το σπουδαίο μάθημα; Οι τυφλοί!
Και ξέρετε πότε;
Όταν εμπιστεύονται έναν άνθρωπο να τους περάσει απέναντι.
Όταν τους δίνουν ρέστα, φάρμακα, φαγητό.
Όταν ρωτούν για την ημερομηνία λήξης ενός προϊόντος.
Όταν πληρώνουν έναν λογαριασμό.
Όταν αγοράζουν κάτι.
Όταν τους πλησιάζει κάποιος...
Και σίγουρα τους έχουν κοροϊδέψει, ξανά και ξανά, αλλά χωρίς εμπιστοσύνη πως θα μπορούσαν να προχωρήσουν στη ζωή; Σίγουρα τους έχουν ξεγελάσει, τους έχουν κλέψει, τους έχουν εκμεταλλευτεί...
Μα η εμπιστοσύνη για αυτούς είναι μονόδρομος!
Κι εμείς από την άλλη, στην πρώτη προδοσία γινόμαστε καχύποπτοι και κουβαλάμε τα κουσούρια στον επόμενο άνθρωπο που θα βρεθεί μπροστά μας...
Πληγωμένοι όπως είμαστε, τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι και σε κάθε τους κίνηση δείχνουμε δυσπιστία...
Αλήθεια, ποιος είναι τελικά πιο ελεύθερoς;
Ο καχύποπτος που αμύνεται για να μην τον κοροϊδέψουν ή αυτός που αφήνεται στην εμπιστοσύνη και πιστεύει στο καλό;
Η ζωή είναι γεμάτη από μηνύματα!
Να μην τα προσπερνάμε...
Ευχαριστώ την άγνωστη, περαστική, τυφλή κοπέλα, που στο πέρασμά της μου άφησε τόσα μηνύματα ζωής! Που καθώς έφευγε, μου άπλωσε τόσο φως κι ας μην το έχει δει ποτέ της<3