Άγχος... Πόσο άγχος Θεέ μου έχουμε όλοι μας!
Η ζωή τρέχει με ρυθμό που μας λαχανιάζει και πανικοβλημένοι συνεχίζουμε και τρέχουμε και τρέχουμε και τρέχουμε...
Μα δεν την φτάνουμε γιατί κάθε μέρα εκείνη γίνεται όλο και πιο γρήγορη!
Κι εκεί που λέμε πως τα καταφέραμε εκεί πάλι κάτι γίνεται και ο κύκλος αρχίζει ξανά από την αρχή.
Ένας κύκλος δίχως τέλος!
Πως φτιάξαμε έτσι τη ζωή μας;
Πως ανεβάσαμε τόσο ψηλά τον πήχη και τις προσδοκίες μας;
Τα θέλω και τα πρέπει μας...
Πως εγκλωβιστήκαμε έτσι...
Μας λαχανιάζει η ζωή κι εμείς συνεχίζουμε να την κυνηγάμε εξαντλημένοι...
Αλλάζει τώρα αυτό;
Μάλλον δύσκολα...
Μάλλον πως όχι!
Ένας άνθρωπος με άγχος μπορεί να χάσει πολύ εύκολα τις ισορροπίες του, να κάνει λάθη, να πει λόγια που θα πονέσουν, να κάνει πράγματα που δεν θα μπορεί να διορθώσει...
Ένας άνθρωπος με άγχος είναι δυστυχισμένος γιατί δεν απολαμβάνει τις στιγμές και γίνεται θύμα του χρόνου που κυνηγάει...
Ένας άνθρωπος με άγχος μπορεί να χάσει την ίδια τη διαδρομή της ζωής και ξαφνικά να φτάσει στο τέλος της, δίχως να καταλάβει το πως...
Ναι, δεν μπορούμε να του ξεφύγουμε, μπορούμε όμως να το ξεγελάσουμε! Ξέρετε πως;
Χαλαλίζοντας στον εαυτό μας κάθε μέρα 10 λεπτά με κάτι που τον αποφορτίζει!
Άλλος μπορεί να χαλαρώνει με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, άλλος με μια βόλτα στη φύση, άλλος με τη μουσική, άλλος ζωγραφίζοντας, άλλος παίζοντας, άλλος γελώντας...
Για τον καθένα μας είναι και κάτι διαφορετικό και πρέπει να το ανακαλύψουμε!
Δέκα λεπτά όλοι μπορούμε να ξεκλέψουμε και να ξεγελάσουμε το άγχος μας με κάτι που θα φορτίσει ξανά τις μπαταρίες μας!
Ναι, δέκα λεπτά πολλές φορές είναι αρκετά για να πάρουμε αυτήν την ανάσα από το λαχάνιασμα της ζωής... Την έχουμε ανάγκη αυτήν την ανάσα!
Γιατί όταν αποφορτιζόμαστε, γινόμαστε καλύτεροι γονείς, καλύτερα παιδιά, καλύτεροι συνάδελφοι, καλύτεροι γείτονες, καλύτεροι ΑΝΘΡΩΠΟΙ!