Άγχος

Άγχος

Άγχος...

Ν' ακούσεις το ξυπνητήρι
Να φτάσεις στην ώρα σου
Να μείνεις στα κιλά σου
Να μην κάνεις κυτταρίτιδα
Να σβήσεις τις ρυτίδες
Να είσαι αρεστός
Να είσαι άριστος
Να φας γρήγορα το φαγητό σου
Να προλάβεις τον χρόνο που από παιδί σου έμαθαν να κυνηγάς!

Και μετά το άγχος...
γίνεται νεύρα
θυμός
ένταση
θλίψη
κατάθλιψη
και κορυφώνεται με ψυχοσωματικά!

Και αυτό μας έμαθαν πως λέγεται ζωή...

Μα πως να προλάβουμε να ζήσουμε κυνηγώντας;

Πως να μπορέσουμε να πάρουμε εκείνη την βαθιά ανάσα αφού τρέχουμε διαρκώς εξαντλητικά;

Πως να μπορέσουμε να νιώσουμε απόλαυση όταν είμαστε εγκλωβισμένοι στο ανικανοποίητο;

Τυχεροί οι άνθρωποι που έχτισαν τις ζωές τους απλές.

Που αγάπησαν όλα τα ελαττώματα του εαυτού τους και εστίασαν στα προτερήματα.

Που βρήκαν την ευτυχία στα λίγα, τα απλά και τα όμορφα!

Που είδαν την πραγματική αξία της ζωής και γνώρισαν την λιτή ομορφιά της!

Τυχεροί εκείνοι που ζουν στο τώρα και δεν στοιχειώνονται από το τι θα γίνει, στο δήθεν δεδομένο αύριο...
Επιστροφή στο ιστολόγιο